آسیب شناسی متدولوژیک شیوه های برنامه دهی ساختمان های بلندمرتبه بارویکرد معماری دانش بنیان

یکی از پیامدهای شهرنشینی در دهههای اخیر، بلند مرتبهسازی در جهت رفع نیازهای ناشی از گسترش شهرها و تراکم ایجاد شده در مراکز شهر است. ساختمانهای بلند مرتبه نسبت به ساختمانهای قبلی، نیازمند برنامهدهی و برنامهریزی بیشتر و دقیقتر هستند، برنامه دهی قبل از ساخت، در هنگام ساخت و پس از اجرا (ارزیابی). با توجه به بهره برداری و استفاده از ساختمانهای بلند مرتبه که در دهههای گذشته ساخته شدهاند، اهمیت برنامهدهی پس از ساخت و پس از اشغال، و ارزیابی این نمونه از بناها دو چندانمیگردد. مقاله حاضر بر آن است که با استفاده از مطالعه اسنادی و روش استدلال منطقی و تحلیل محتوایی کیفی و توجه به آسیبهای پیش آمده برای ساختمانهای بلند مرتبه در کشور به خصوص در کلانشهر تهران، پیامدهای منفی عدم ارزیابی و برنامه دهی پس از ساخت و پس از اشغال ساختمانهای بلند مرتبه را مورد بررسی قرار دهد، و با ارایه راهکارهایی مناسب و منطبق با شرایط اقتصادی و مدیریتی کشور، بابی جدید برای برنامهریزان، معماران، شهرسازان و مدیران اجرایی در برنامهدهی دانش بنیان بگشاید

Keywords:

ساختمانهای بلندمرتبه , برنامهدهی دانشبنیان , آسیبشناسی متدولوژیک