ارزیابى اثرات مناطق ویژه علم و فناورى بر توسعه با رویکرد اقتصادى

توجه به نقش دانش در اقتصاد و رشد اقتصادی، موضوع جدیدی نیست و در نظریات اقتصادی گذشته نیز، دانش و فناوری همواره مبحث مهمی در نظریات مربوط به رشد اقتصادی بوده است. فناوری از دیرباز بهعنوان یکی از عناصر اساسی تولید و توسعه مطرح و همواره با رشد دانش بشر در حال تغییر بوده است. میتوان فنآوری پیشرفته و مدرن را مبنای پیشرفت اقتصاد ملی دانست. تا آنجا که امروزه دیگر فناوری بهعنوان عامل استراتژیک برای توسعه اقتصادی کشورها مطرح است . بر اساس تعاریف بینالمللی، پارک فناورى سازمانى است که بهوسیله متخصصان مدیریت میشود و هدف اصلى آن افزایش ثروت در جامعه از طریق ارتقاى فرهنگ نوآورى، همکارى میان شرکتهای حاضر در پارک و موسسات متکى بر علم و دانش است . نخستین پارک فناورى، پارک تحقیقاتى استانفورد آمریکا بوده که در سال 1952 افتتاح شد. ازلحاظ تاریخی نیز پیدایش پارک مثلث پژوهشی در کارولینای شمالی و دره سیلیکون در کالیفرنیا درهمسایگی دانشگاه هاو موسسات آموزش عالی، طلیعه ایجاد پارک هاو شهرکهای علمی وفناوری و نیز تحقق مدلهای اولیه آنان بوده است. در حال حاضر بیشتر از 800 پارک علمی و فناوری در بیش از 55 کشور جهان وجود دارند که تقریبا 290 مورد از آنها فقط در ایالاتمتحده آمریکا واقع است . تکیه اصلی در این پارکها پژوهشهایی است که در جهت توسعه ، سازمان دادهشدهاند .هدف این مقاله تعیین بازتابهای توسعهای مناطق ویژه علم و فناوری با تاکید بر توسعه اقتصادی است . بر اساس نتایج مقاله برای پیشبرد توسعه در عصر حاضر دستیابی به فناوریهای علم محور از الزامات اولیه است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که، رابطه معنیداری میان توسعه اقتصادی و پارکهای علم و فناوری وجود دارد.

Keywords:

مناطق ویژه علم و فناوری , توسعه علم محور , توسعه اقتصادی , دانش , شهرکهای علم و فناوری