فاطمه میرزا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق بین الملل، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران.

با وجود پیشینه طولانی اصل جبران خسارت در حقوق بین الملل عرفی، تنها در چند دهه اخیر این اصل در خصوص خسارات زیست محیطی توجه جامعه جهانی و به تبع آن حقوق بین الملل را به خود معطوف داشته است. راه های گسترش اجرای مقررات محیط زیستی، در سطح بین المللی، گسترش دامنه مسیولیت بین المللی کشورهای ناقض مقررات مذکور است. در این راستا در سالهای گذشته تلاش های جدی صورت گرفته است، خسارت، ضرر و زیان وارد بر اموال و داراییهاست ناشی از عمل یک کشور و یا یک سازمان بین المللی، که طبق قواعد حقوق بین الملل باید جبران گردد، در خصوص محیط زیست و مسایل مربوط به آن نیز جبران خسارات مطرح است بخصوص آنجا که عملکرد دولتها ویا اتباع آنها موجب آلودگیهاو تخریب محیط زیست می گردد و زیانهایی در سطح بین المللی را در پی دارد. روش های متعددی در حقوق بین الملل برای جبران خسارات پیش بینی و مقرر شده اما از تمامی آن ها نمی توان در حقوق بین الملل محیط زیست بهره جست. معمول ترین روش جبران خسارت در حقوق محیط زیست پرداخت غرامت است

مسوولیت بین المللی، آلودگیهای فرامرزی ، سازمان بین المللی ، جبران خسارت، تخریب فرامرزی،اعاده به وضعیت سابق- شورای امنیت