افسانه سراجی

سیر ادبیات داستانی مضمون گرا با حضور صادق هدایت و چوبک در دوره معاصر با رگههای قوی ومحکم واقعگرایی آغاز گردید. تاکنون پژوهشهای انتقادی تحلیلی بسیاری دربارهی آثار نویسندگان مذکور صورت پذیرفته است؛ اما گویا عناصر نمایشی در آثار هردو مورد مقایسه و تحلیل قرار نگرفته است.درپژوهش حاضر، عناصر نمایشی داستان با توجه به انطباق هردو اثر و احیانا تاثیر هردو به همراه نمادهای برجسته و رگههای واقع گرایی با تکیه بر مطالعات کتابخانهای و به شیوه تحلیل بررسی گردید. مشخصه هایمشترکی درهردو داستان از جمله در: انتخاب زاویه دید، قهرمان غیرانسانی و محکومیت در پذیرش سرنوشت، حوادث و رویدادهای مشابه و گرهافکنی و انتظار مشابه مشاهده گردیده که همگی میتواند بازگوی انطباق و تاثیر هر دو داستان بر یکدیگر و دغدغههای مشترک میان دو نویسنده که متاثراز فضای سنگین و پرفشار ایران آن روز باشد.

داستان ، مضمون گرایی ، داستان معاصر ، عناصر نمایشی ، ادبیات داستانی