ایراندخت فیاض - دانشیار گروه فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه علامه طباطبایی
محسن خوشناموند - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه علامه طباطبایی
سعید خداییان - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه علامه طباطبایی
مصطفی ده نشین - کارشناس - ارشد رشته علوم قرآن و حدیث

استفاده از واژگان جهت ارتباط و تعاملات اجتماعی همواره مورد توجه ادیان و ملل مختلف بوده است و در این میان واژگانی که افراد در آغاز رویارویی با هم بهکار میبرند بسیار حایز اهمیت است و درادامهی تعامل نقش تعیین کنندهای ایفا میکنند. بر این اساس از دیرباز هر دین و ملتی واژهای را به پیروان خود جهت مواجهه با دیگران عرضه کردهاند که در بهبود و حسن معاشرت از آن استفاده نمایند. دین مبین اسلام نیز از این امر مستثنی نبوده و واژهی سلام که سرشار از معانی لطیف وتضمین کنندهی حسن معاشرت و ضامن سلامت مخاطب از هر نظر میباشد را به مسلمانان سفارش نموده است و هدف از این مقاله روشن کردن این واژه و آثار و پیامدهای تربیتی استفاده از آن می-باشد.

سلام، قرآنکریم، تربیت