تاثیر محافظهکاری مشروط و غیرمشروط بر نرخ بازده سرمایه در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در مفاهیم نظری و گزارشگری مالی ایران، محافظهکاری به عنوان یکی از اجزای خصوصیت کیفی قابل اتکا بودن در نظر گرفته شده است، اما گاهی به جای واژه محافظهکاری از واژه احتیاط نیز استفاده میشود. محافظهکاری یعنی شناسایی تمام زیانهای بالقوه و عدم شناسایی سودهای محتمل. محافظهکاری در واقع عدم تقارن شناسایی سودها و زیانها میباشد و یکی ازپیامدهای مهم عدم تقارن رفتاری، محافظهکاری در شناسایی سود و زیانها، ارایه کمتر از واقع خالص ارزش داراییها میباشد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر محافظهکاری مشروط و غیرمشروط بر نرخ بازگشت سرمایه در شرکتهای پذیرفته شده در بورساوراق بهادار تهران میباشد. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نوع تحقیقات نیمه تجربی میباشد که در طی دوره 1386 تا 1392 از تعداد 100 شرکت فعال در بورس انتخاب و جهت انجام آزمون فرضیهها استفاده شدند. قبل از آزمون فرضیهها بهبررسی مانایی دادهها با استفاده از آزمونهای ایم- پساران- شین و فیلیپس- پرون استفاده شده است. نتایج بررسیها نشان داد که کلیه متغیرهای پژوهش پایا بودهاند و نیز مشخص شد که محافظهکاری مشروط و غیرمشروط حسابداری با نرخ بازگشت سرمایه در بین شرکتهای مورد مطالعه رابطه مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

محافظهکاری , محافظهکاری مشروط , محافظهکاری غیرمشروط , نرخ بازگشت سرمایه