مریم اسمعیلی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
مریم یعقوب پور - کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، محقق اداره بین الملل، بانک مرکزی
محمدحسین زارع فرد - کارشناس ارشد مدیریت شهری از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران
رضا عظیمی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور واحد پاکدشت
مصطفی دهقانی - کارشناس ارشد شهرداری اسلامشهر

تحولات جمعیتی اگر چه بیانگر آن است که در گذشته یک محدوده چه سیری طی شده است در عین حال از داده های آن می توان به منظور برنامه ریزی و ارتقاء بهره گرفت منطقه اسلامشهر همواره در طول تاریخ به علل گوناگون مورد توجه بوده و از کهن ترین دوره های تاریخی سکونتگاههای ایران محسوب می شود. منافع کلیه کشورها اعم از روبه توسعه و توسعه یافته در این است که با تسریع در کاهشمیزان رشد جمعیت، اقدامی اساسی به عمل آورند و از آنجا که جهان نیاز به رشد اقتصادی دارد، نیل به آن میبایست با کنترل جمعیت و کاهش آسیبها و آلودگی محیط تلفیق شود. بطور کلی رشد سریع جمعیت موجب بروز مسایل عدیده و جدی اجتماعی بومشناسی شده ومیزان بالای بیکاری، کاهش مواد غذایی و دیگر منابع طبیعی حیاتی، کمبود مسکن، فشار روحی و تعارضهایی که سرانجام به مشکلات عاطفی شدید منجر میشود، از پیامدهای رشد سریع جمعیت است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر روند افزایش جمعیت شهریو مشکلات ناشی از آن از منظر مدیریت شهری با تاکید بر شهر اسلامشهر می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد برای دستیابی به برنامه ریزی مطلوب شهر اسلامشهر ضمن شناخت روندهای افزایشی جمعیت موجود، روند گذشته جمعیت و نرخ رشد سالانه آن نیز می تواندموثر باشد. بررسی روندهای رشد سالانیه نیز حاکی است که روندهای رشد در این شهر همواره با میزان های بالایی روبرو بوده است. ولی در سال هایاخیر از شدت و این روند تزایدی کاسته شده و از رشد سالانه به میزان1/39 درصد که در دهه1345-55وجودداشته به میزان 66/1درصد برای دوره 1390 تقلیل یافته است. و همین امر موجب افزایش بی رویه جمعیت و ساخت وسازهای غیر مجاز، ایجاد منظرمحلات و مناطق مختلف و در نتیجه پیدایش پدیده حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی در مناطق مختلف این شهرستان شده است که از معضلات اساسی مدیران این شهر می باشد.

روند شهرنشینی و شهرسازی، جمعیت شهری، چالش های شهری، اسلامشهر