مریم آور - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع و مکانیک، گروه مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایران
بهروز افشارنجفی - دانشیار، دانشکده مهندسی صنایع و مکانیک، گروه مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایران

در این نوشتار به منظور بهینه سازی مسیله زمان بندی پروژه با محدودیت منابع در حالت های اجرایی چندگانه و پنجره های زمانی سخت و نرم برای پایان فعالیت ها یک مدل ریاضی توسعه داده می شود. مدل توسعه داده شده با در نظر گرفتن چند حالته بودن زمان انجام فعالیت ها و همچنین پنجره هایی زمانیسخت و نرم به طور همزمان مسیله زمان بندی پروژه را به شکل نزدیک به دنیای واقعی بهینه می کند. بهمنظور بهینه سازی مدل از الگوریتم های فراابتکاری ژنتیک و شبیه ساز تبرید استفاده خواهد شد. پارامترهای ورودی این الگوریتم ها از طریق روش سطح پاسخ تنظیم و سپس عملکرد الگوریتم ها در مسایل اندازه کوچکبا استفاده از نرم افزار حل دقیق سنجیده می شود. در ادامه آزمون های آماری به کار گرفته شده و کارایی الگوریتم ها در حل مسایل بزرگ دنیای واقعی ارزیابی می شود. نتایج محاسباتی نشان می دهد که الگوریتم ژنتیک کارایی بالاتری در بهینه یابی مدل پیشنهادی دارد و قادر است تا در زمان محاسباتی کمتر به حواب های باکیفیت تری دست یابد.

زمان بندی پروژه، محدودیت منابع، پنجره های زمانی، الگوریتم ژنتیک