بررسی روشهای تعامل و همکاری بین دانشگاه و صنایع کوچک و متوسط

اگرچه نتایج این تحقیق نشان می دهد که همکاری و تعامل مناسبی بین دانشگاه و صنایع کوچک و متوسط (SMES (وجود ندارد؛ با این وجود تمایل صنعتگران برای استفاده از برخی روش های همکاری نسبت به سایر روشها بیشتر است. هدف از این تحقیق بررسی روشهای همکاری بین دانشگاه و صنایع کوچک و متوسط از دیدگاه صنعتگران می باشد. برای این منظور پس از بررسی ادبیات موضوع، پرسشنامه ای مطابق با مطالعات شارتینگر در خصوص روشهای همکاری مشترک(15 مورد) تهیه گردید. در ادامه با توزیع پرسشنامه بین مدیر/مالکان و کارشناسان شاغل در این صنایع، مشخص گردید که روشهای زیر به ترتیب دارای بالاترین رتبه جهت همکاری مشترک هستند: 1-استفاده از امکانات دانشگاه توسط صنایع کوچک و متوسط 2-برگزاری کنفرانسها و سایر رویدادها با مشارکت دو طرف 3-سخنرانی و کارگاه محققان/مدیران صنایع کوچک و متوسط در دانشگاه 4-انعقاد قراردادهای مشاورهای بین صنایع و دانشگاه 5-استخدام فارغالتحصیلان دانشگاه توسط صنایع کوچک و متوسط 6-فرصت مطالعات اعضای هیات علمی در صنایع کوچک و متوسط 7-حضور در ملاقاتها، گفتگوها و ارتباطات غیررسمی. در این تحقیق از 40 پرسشنامه توزیع شده، 27 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری گردید. همچنین 15 مورد مصاحبه عمیق با مدیر/مالکان و نیز کارشناسان شاغل در صنایع کوچک و متوسط انجام گرفت که بر اساس آن سه روش همکاری دیگر با عنوان: دانش بنیان کردن صنایع کوچک و متوسط توسط دانشگاه، برگزاری رویدادهای تقاضا محور برای صنایع کوچک و متوسط توسط دانشگاه، ارزیابی سریع مشارکتی (تورهای یک روزه عارضه یابی و نوآوری) مشخص گردید. برای تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و برای مقایسه روش های همکاری از آزمون آماری تحلیل واریانس فریدمن استفاده شده است.

Keywords:

همکاری دانشگاه و صنعت , صنایع کوچک و متوسط , دانشگاه کارآفرین