محمد شریفی - استادیار دانشگاه مازندران
علیرضا لکزایی - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

گسترش سریع دین اسلام در دهه های اخیر، دشمنانش را بر آن داشت که با حربه های مختلف، مانع از توسعه ی آن شوند؛ از این رو تمام توان خود را به کار گرفته و سعی کرده اند از سویی چهره ای خشن و جنگ طلب از آن به جهانیان معرفی نمایند و از سوی دیگر، خود و ادیان خود را صلح طلب و مهر ورز معرفی نمایند. بررسی و مقایسه ی کتب آسمانی و عملکرد پیروان سه دین آسمانی یهودیت، مسیحیت و اسلام، روشن می سازد که گرچه حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی(ع) پیام آوران صلح و رحمت بوده اند؛ ولی پیروان آنان، کتب مقدس خود را تحریف کرده اند. مثلا تعالیم تورات کنونی، در رابطه با جنگ، بسیار خشن است و مسیر را برای تجاوزگری یهودیان باز کرده و مسیحیت هم گرچه به دین صلح، مشهور است؛ ولی همواره تاریخ مسیحیت، شاهد وقوع جنگ های خونی، طولانی و پی در پی از سوی آنان بوده است. در مقابل این دو دین، دین مبین اسلام و کتاب مقدس مسلمانان یعنی قرآن، همواره جنگ و درگیری با یکدیگر را منع کرده و جهاد با دشمن را بر پایه دفاع و مقابله با کافران و یا از بین بردن شرک -و آن هم با شرایط خاص خود- جایز دانسته است و در مقابل، مبنا را بر اصل صلح و همزیستی با یکدیگر قرار داده و راه های بسط آن را ذکر کرده است.

جنگ، صلح، تورات، انجیل، عهدین، قرآن