یونس فروزان - دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی

واژه سایبر تروریسم را که در دهه 1980 توسط باری کالین ابدا ع شد این چنین می توان تعریف کرد: سایبر تروریسم حاصل تلاقی تروریسم و فضای مجازی میباشد . سایبر تروریسم عموما به معنای حمله یا تهدید به حمله علیه کامپیوترها، شبکه های کامپیوتری و اطلاعات ذخیره شده در آنهاست، هنگامی که به منظورارعاب، تهدید یا مجبور کردن دولت یا اتباع آن به منظور پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی خاص، اعمال می شود. یک حمله برای اینکه به عنوان سایبر تروریسم شناخته شود، باید به خشونت علیه اشخاص یا دارایی ها منجر شود، یا دست کم آسیب کافی برای ایجاد ترس را باعث شود.همانطور که مواد منفجره و سلاح های گرم، اصلی ترین ابزار تروریسم کلاسیک هستند،محتمل ترین اسلحه سایبر تروریست ها نیز کامپیوترهاست. روش های زیادی وجود دارد که تروریست ها می توانند از کامپیوتر به عنوان یک وسیله تروریستی استفاده کنند. اساسی ترین روش های سایبر تروریسم عبارتند از: هک کردن و ویروس های رایانه ای، جاسوسی الکترونیک، سرقت هویت و تخریب یا دستکاری اطلاعات همانگونه که مشاهده می شود همراه با پیشرفت در علوم و فناوری و تجهیزات انواع و شیوه های تروریستی نیز پیشرفت می کنند و تروریست ها با مجهز شدن به فن آوری های ارتباطاتی جدید، راه های جدیدتری برای دستیابی به اهدافشان ابداع می کنند. سایبر تروریسم نیز جز جدیدترین گونه های تروریسم است که از کامپیوتر ها و خطوط اینترنت برای اقدامات تروریستی،بهره می گیرند. بنابراین، مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با بهره گیری از تیوری قدرت نرم جوزف نای درصدد تحلیل مفهوم سایبرتروریسم و تهدیدهای سه گانه آن می باشد.

سایبرتروریسم، قدرت نرم، تهدیدهای سه گانه، ارتباطات