رضا دهقانی فیروزآبادی - دانشجوی کارشناسی رشته دبیری شیمی،پردیس شهیدان پاکنژاد،یزد،ایران
ابوالفضل کریمی رکن آبادی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی،پردیس شهیدان پاکنژاد،یزد،ایران
حمیدرضا زارعی محمودآبادی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی،پردیس شهیدان پاکنژاد،یزد،ایران
محمدحسین غریب میبدی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی،پردیس شهیدان پاکنژاد،یزد،ایران

خانوده از نظر اسلام سازمانی محکم و پایه و رکن همه ی سازمان های اجتماعی شناخته می شود و هدف آن رسیدن به رشد و تکامل متعالی است؛ که در سخنی از رسول خدا(ص)آمده است که هیچ بنایی محبوب تر از بنای ازدواج و تشکیل خانواده نزد خداوند نیست. در خانواده افراد نسبت به هم متناسب با نوع نسبت و ارتباط، مسیولیت های اجتماعی، حقوقی،تربیتی،دینی و... دارند. در تربیت دینی، عمدتا حوزه مربوط به عقاید واحکام عبادی دین می باشد. تربیت دینی درسیره تربیت حضرت علی(ع) شامل نماز، آموزش قرآن ،تنظیم دعا و... هست که هرکدام دارای اهمیت خاصی می باشد. هرکودکی که به دنیا می آید هیچ فهمی از ارزش و ضد ارزش ندارد و پدر و مادر هستند که می توانند با تربیت صحیح فطرت پاک کودک رادوام بخشند یا با تربیت غلط فطرت پاک را مکدر سازند. این نوع تربیت به دو صورت رسمی که به معنای تربیت دینی با برنامه ریزی مدون و غیررسمی که به معنای تربیت دینی بدون طرح و برنامه پیشین می باشد، انجام می شود. در زمینه تربیت دینی خانواده، والدین و به خصوص پدر، به عنوان سرپرست خانواده، وظیفه مهمی در زمینه مسایل دینی فرزندان و دیگر اعضای خانواده بر عهده دارد که در قالب امر به معروف و نهی از منکر در میان افراد خانواده، بر همه پدران و مادران لازم است. در تربیت دینی خانواده، باید به اموری نظیر از بین بردن مسایل ضد ارزشی، وفای به عهد و... توجه شود تا فرزندان در کنار این امور به درستی تربیت شوند واستعدادهای آن ها شکوفا شود.

خانواده، تربیت دینی، ارزش، فطرت