محمدباقر عزیزپور - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق گرایش فقه و حقوق جزا

عصر حاضر که با ورود فضای مجازی و تکنولوژی ارتباطات به وسیله ابزارهای کاربری فضای مجازی به گونه ای تحولات اساسی در زندگی افراد و زیست انسانی پدید آورده است مقوله جدیدی به نام فضای دوم را در زندگی انسانی شاهد هستیم به همین منظور ارتکاب جرم از حالت سنتی خود خارج گردیده و جهت وقوع افعال مجرمانه در فضای مجازی شکل نوینی به خود گرفته است.یکی از مهمترین پرسش ها در قلمرو به فضای مجازی آن است که چگونه می توان به طور نسبی یک سیاست کیفری منسجم در قبا جرایم فضای مجازی اتخاذ نمود پرسش اصلی این مقاله آن است که آیا جرم انگاری ای که در قبا فضای مجازی در قوانین مدون جمهوری اسلامی ایران به نظم درآمده است تا چه حدی می تواند از وقوع جرایم در فضای مجازی پیشگیری نماید همچنین در صورتیکه در قبا فعل و ترک فعلی که در قانون جرم انگاری گردیده است آیا اصولی همچون ضرورت احترام به حریم خصوصی افراد و حفظ حریم خصوصی افراد و حقوق شهروندی منطبق بر آموزه های دین مقدس اسلام و فقه امامیه صورت گرفته است یا خیر و همچنین لزوم توجه جدی به مبانی پیشگیری کیفری از دیدگاه فقه امامیه و شناسایی مسیولیت کیفری اشخاص برای مقابله همه جانبه با جرایم فضای مجازی ضروری است . قانونگذار می بایست بستریک سیاست پیشگیرانه مشارکتی و فراگیر را با تکیه بر قدرتمند ترین و در عین حال کوچکترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده برای مقابل جدی و پیشگیری موثر با جرم فراهم کند.

جرایم در فضای مجازی، فضای مجازی، فقه امامیه، پیشگیری از وقوع جرایم در فضای مجازی، خانواده