اصالت وجود از دیدگاه حکمت متعالیه

ملاصدرا با طرح بحث اصالت وجود فضای جدیدی را در فلسفه ومیان فیلسوفان ایجاد نمود، به گونه ای که محور فلسفه ایشان قرار گرفت ، و فلاسفه متاخر از ایشان هم بالتبع همین مسیر را طی نمودند. بنابراین تنها پذیرش اصالت وجود است که مباحث مهمی چون تشکیک در وجود و حرکت جوهری قابل طرح و اثبات و دفاع می باشند. لذا بر اساس اهمیتی که در فلسفه صدرایی و حکمت متعالیه دارد پیرامون این مسیله به طور مختصر مباحثی را بیان می کنیم. پر واضح است که انسان بعد از قبول واقعیت عینی و اینکه خارج از ذهن او واقعیتی در جهان خارج است و آنها را به عنوان اشیایی می پذیرد. وقتی به شیی نظر می کند دو مطلب برای او حاصل می شود یکی اینکه شیی هست و دیگر اینکه آن شیی چیست پس ذهن انسان در برخورد با اشیاء گاهی از هستی آن می پرسد و گاهی از چیستی آن، هستی همان وجود است و چیستی مساوی با ماهیت . آنچه مسلم است در جهان خارج یک چیز بیشتر نیست ، این ذهن است که از آن دو برداشت دارد. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که این دو برداشت کدام اصیل و واقعی است و کدام غیر اصی و اعتباری است و یا اینکه آیا هر دو اصل اند، یا هر دو اعتباریند اصلا معنی اصالت و اعتباریت چیست و اینکه این بحث از چه زمانی وارد حوزه فلسفه شده است و به عنوان یک بحث جدی ، فلاسفه به آن پرداخته اند در این زمینه به صورت مختصر و مفید بدان پرداخته و نظرات فلاسفه را بررسی می کنیم.