تعلیم و تربیت از دیدگاه ارسطو

با بررسی نظریه ارسطو درباره تعلیم و تربیت درمی یابیم که عناصرتعلیم و تربیت عبارتند از منش ،سرشت،عادت و خرد. عنصر اصلی دراین میان مسیله عادت است،یعنی عادت به اعمال نیک و پسندیده،ملکه فضیلت را در ادمی پدید می اورد و ملکه فضیلت همان حالت پایدار و راسخ نفسانی است که متمایل به رعایت اعتدال است. غایت و هدف تربیت ادمی عبارت است از فعالیتی عقلانی که فی نفسه خواستنی و مطلوب بوده و مربوط به فضایل عقلانی است. بنابراین لذیذترین فعالیت، فعالیت عقلانی یانظری (فلسفه) است که اوج نیک بختی ادمی است. پس می توان گفت: تربیت تن برای تربیت روان و اوج تربیت روان شکوفایی خرد و نهایت تربیت خرد نیک بختی انسان است که همواره هدف و غایت زندگی همه ادمیان است. ارسطو فکر می کرد که می تواند فضایل راتعریف فلسفی کند و برنامه ای برای تربیت افراد جامعه بریزد. این سوال را قبلا شاگردان سقراط از وی پرسیده بودند که خوب بودن یا کسب فضایل از چه راه امکان دارد ایا معلم خوب دخیل است ایا خوب بودن موروثی است و همواره پدران نیک فرزندان صالح خواهند داشت یا دانش درباره خوبی مساوی با پرهیز از رضایل است و ایا خوبی ازطبیعت حاصل می شود سقراط در نهایت گفته بود که خوبی در وجود فرد عطیه ای الهی است، اما نعمتی است که رفته رفته باید شکوفا شود.

Keywords:

ارسطو , تربیت , عادت , فضیلت , نیک بختی