علی شمس آبادی - کارشناسیارشد دیپلماسی و سازمانهای بین المللی، دانشکده وزارت امور خارجه

ایران پس از سالها تحریم، بدنبال یک توافق هستهای امید داشت تا هرچه زودتر تحولی عظیم را در روابط خود با دولتهای دیگر شاهد باشد. یکی از مهمترین طرفها برای ایران اتحادیه اروپا بود که پس از توافق، گشایش خاصی در روابط با آن دیده نمیشود. اما برای هر دوطرف انگیزههای قوی وجود دارد که میتواند در درازمدت باعث گسترش سطحروابط شود و بازی با حاصل جمع مثبت را به همراه داشته باشد. هدف از نگارش این مقاله نشان دادن انگیزههای مزبور و موانع بر سر راه عملی شدن آنهاست. عمده مواد این مقاله متمرکز بر روابط ایران و اتحادیه اروپا پس از توافق هستهایاست که البته به سبب کمبود منابع برای این دوره، بر منابع کتابخانهای سالهای پیش تکیه شده است. در این پژوهش پس از تلاشی توصیفی و تبیینی این مهم مورد بررسی قرار گرفت که ایران میتواند با تمرکز خود بر اتحادیه اروپا علاوه بر آنکه جایگاه خود در روابط بینالملل را بهبود بخشد، تا حدودی خصم دیرینه ایالات متحده، را نیز به چالش بکشد

ایران، اتحادیه اروپا، سیاست مستقل، توافق هستهای