جواد تاجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع-بهینهسازی سیستمها، دانشگاه علم و صنعت ایران.
آرمین جبارزاده - استادیار گروه سیستمهای اقتصادی-اجتماعی دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران.

هدف از انجام پژوهش حاضر، ارایه یک مدل جهت بهسازی میزان تولید و مدیریت کیفیت آن در زنجیره تامین می باشد. به 1 این منظور، یک سیستم زنجیره تامین چرخه بسته اقلام فسادپذیر با سه سطح اصلی شامل تولیدکنندگان، مراکز توزیع و خردهفروشان و یک شرکت شخص سوم که میزانی از محصولات مصرف شده توسط مشتریان را جهت بازتولید جمعآوری کرده و به تولیدکنندگان میفروشد، در نظر گرفته شده است. برای مدلسازی این مهم از برنامه ریزی خطی استفاده شده است. این 2 مدل با استفاده از نرمافزار گمز3 و استفاده از دادههای فرضی که توسط فایلهای اکسلفراخوانی میشوند حل شده است.هدف از این مدلسازی بیشینهسازی سود شرکت اصلی (که شامل سه سطح اصلی میباشد) است. تسهیلات تولیدکننده، تسهیلات توزیع و خردهفروشان سطوح اصلی میباشند و شرکت شخص سومی نیز وجود دارد که میزانی از کالاهای مصرفشده توسط مشتریان را به منظور بازتولید جمعآوری میکند و به تولیدکنندهها میفروشد. یافته های تحقیق نشان داد، تاثیر بعضی عوامل مانند تقاضا روی سود بیشتر از بقیه عوامل است و تاثیر بعضی عوامل مثل cw و cap هم چون مدل در جواب نهایی ضایعات در نظر نمیگیرد یا چون از حداکثر ظرفیت استفاده نمیکند، صفر میباشد و یعنی هیچ تاثیری بر سود ما ندارند. ضمنا اگر تاثیر افزایش هزینهها روی سود که باعث کاهش آن شده است و مواردی دیگر را مورد بررسی قرار دهیم خود نشانگر اعتبار مدل حاضر میباشد.

زنجیره تامین چرخه بسته، کیفیت، برنامه ریزی خطی، اقلام فسادپذیر