نگرشی بر مدیریت بحران آب در سیستان، موانع و راهکارها

معیشت اکثر مردم منطقه سیستان با تکیه بر کشاورزی و استفاده از آبهای سطحی است. خشکسالی ها در این گونه مناطق معمولا اثرات مخرب شدیدتری نسبت به سایر مناطق کشور دارند. از مهمترین اثرات نامطلوب خشکسالی در سیستان میتوان به از بین رفتن پوشش گیاهی، افزایش فرسایش بادی، مهاجرت پرندگان، از بین رفتن درختان و جنگلهای منطقه، حذف گونه های مفید و کاهش شدید فعالیت های کشاورزی و تولید محصولات زراعی اشاره کرد. مطالعه حاضر ضمن بررسی اثرات کمبود آب و خشکسالی، به تشریح پتانسیل های کشاورزی به عنوان فعالیت غالب مردم منطقه پرداخته است. از جمله فعالیتهای انجام شده جهت مقابله با بحران آب می توان به حفر چاهک ها و حوضچه های ذخیره آب، احداث گلخانه، تغییر سیستم آبیاری، احیا و بازسازی قنوات، استفاده و تجهیز مکانیزاسیون، برق رسانی، احداث استخرهای دو منظوره، ایجاد استخرهای خاکی و بتونی، احداث بادشکن های زنده و غیر زنده، شناسایی و معرفی گیاهان سازگار و مقاوم به شرایط خشکسالی، آموزش کشاورزان و نیروهای متخصص بومی، توزیع رایگان انواع نهال درختان میوه، تولید آزمایشی انواع گل، سبزی، قارچ، نهال و گیاهان دارویی و ترویج و معرفی آنها به کشاورزان و تولید کنندگان اشاره کرد. در همین راستا دانشگاه زابل به عنوان یک دانشگاه کاربردی جهت توسعه همه جانبه منطقه، فعالیت های مؤثری در بخشهای فرهنگی، آموزشی، ترویجی، پژوهشی، تفریحی، اشتغالزایی، فضای سبز، زیست محیطی و الگوسازی روشهای مختلف مقابله با اثرات نامطلوب خشکسالی انجام داده که امروزه به عنوان یک مدل موفق و مناسب برای مردم و برنامه ریزان در سطح خرد و کلان جامعه مطرح شده است.

Keywords:

بحران آب , سیستان , کشاورزی