محمدعلی تیوای - دانشجوی دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب قم

نظریه مثل در واقع ترسیم کننده زیر بنای ساختار فلسفه و متافیزیک افلاطون است. با اطمینان یم توان گفت که افلاطون با ارایه این نظریه در صدد این بود که بتواند پیدایی عالم محسوسات را با نظر به ناپایداری آن و قابل شناخت نبودن یقینی آن توجیه کند. ارسطو در مواجهه با این نظریه معتقد است که قایل شدن به آن نتایج غیرمنطقی در پی خواهد داشت. ابن سینا نیز ضمن ارزیابی منفی از آن، آن را فاقد یا پشتوانه برهانی یم داند. نگارنده در صدد آن است که ضمن ترسیم ساختار کلی این نظریه در اندیشه افلاطون و تبیین رویکرد ارسطو و ابن سینا نسبت به این نظریه، نشان دهد که چرا این نظریه در مواجهه با نقاد ها ی ی ارسطو و ابن سینا قادر به تبیین نظام پیدایی عالم - در کنار عالم مثل نم - یباشد .

مثل افلاطون، ارسطو، ابن سینا