اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر رضایت زناشویی وبهداشت روانی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر رضایت زناشویی و بهداشت روانی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری شهر تهران در سال 1394 بود. جامعه آماری کلیه والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری شهر تهران بودند، که از بین آنها تعداد 30 زوج به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل(هر گروه 15 زوج) قرار گرفتند و گروه آزمایش در 8 جلسه زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی شرکت کردند ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی ندیدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس، ضریب همبستگی پیر سون و T مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر بهداشت روانی و رضایت زناشویی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری موثر است. همچنین بین بهداشت روانی و رضایت زناشویی والدینکودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری رابطه مثبت و معنی دار یافت شد. و در نهایت بین بهداشت روانی زنان و مردان تفاوت معنی دار وجود داشت. می توان نتیجه گیری کرد که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی رضایت زناشویی و بهداشت روانی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری را بهبود می بخشد

Keywords:

زوج درمانی کوتاه مدت , خود تنظیمی , رضایت زناشویی , بهداشت روانی , ناتوانی یادگیری