رابطه هوش اخلاقی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر وپسر پایه سوم راهنمایی بخش توکهور شهرستان میناب

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی باخودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم راهنمایی بخش توکهور شهرستان میناب با روش تحقیق توصیفی – همبستگی آغاز گردید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسرپایه سوم راهنمایی بودند که افراد نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ازطریق قرعه کشی تعداد 130 نفر 53 پسر و 77 دختر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات ازپرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل 2005 و پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. برای تجزیهوتحلیل داده ها ازضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره بهره گرفته شد. داده ها دردوبخش توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. تجزیه وتحلیل داده ها نشان دادکه بین هوش اخلاقی باخودکارآمدی تحصیلی رابطه مستقیم ومعناداروجوددارد و بین تمام مولفه های هوش اخلاقی باخودکارآمدی تحصیلی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد نشان دادکه متغیروفای به عهددرگام اول 32 درصد واریانس خودکارآمدی تحصیلی و درگام دوم 40 درصد واریانس خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کند.علاوه براین، نتایج رگرسیون چند متغیره درموردمتغیرهوش اخلاقی 35 درصد واریانس خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کند. و همچنین نتایج حاکی ازآن است که بین هوش اخلاقی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد.

Keywords:

هوش اخلاقی , خودکارآمدی تحصیلی