نسرین علی پور - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
لیلا علی پور - دبیر ریاضی منطقه یک اسلامشهر

در سال های اخیر آموزش چند فرهنگی و قومیت در برنامه درسی از مباحث مهم محافل علمی بوده است. این موضوع دلالت بر تلفیق بعد میان فرهنگی در اهداف و نیاز های آموزش و پرورش دارد. این دو از مفاهیمی هستند که هم اکنون با گسترش تکنولوژی و شبکه های اجتماعی مورد توجه بیشتری در برنامه درسی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، بررسی جایگاه آموزش چند فرهنگی و قومیت ، در برنامه ریزی درسی و تبیین توافق پیرامون مولفه های آموزش چند فرهنگی است. این پژوهش از نوعتحقیقات کیفی و تحلیلی است و تلاش شده است موضوع تحقیق با بهره گیری از نظریات متخصصان حوزه علوم تربیتی و معلمان، مورد نقد و بررسی قرار گیرد. جامعه آماری، معلمان دوره متوسطه بوده و نمونه گیری به روش هدفمند انجام گرفته و تعداد 27 نفر از معلمان از قومیت های مختلف جهت انجام مصاحبه انتخاب شدند. روش پژوهش، به شیوه قوم نگاری، به سبک مصاحبه با سوالاتی که با استفاده از مولفه های چند فرهنگی و قومیت طراحی شده اند و جمع آوری از طریق ضبط صدا، گزارش نویسی و مشاهده نویسی می باشد. یافته ها نشان می دهد آموزش چند فرهنگی و مقوله قومیت از مهمترین عناصر در جهت حفظ ثبات فکری و اعتماد به نفس در عصر جهانی شدن بوده و هر زمان که زمینه های آموزش فرهنگی مناسب نبوده است، ارتباط موثر و کارآمدی بین افراد بوجود نیامده و این امر موجب اخلال در آموزش و یادگیری شده است.

آموزش چند فرهنگی، قومیت، هویت فرهنگی