محمدرضا نظری - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی

امروزه توسعه ی ساز و کارهای تخصیص مبتنی بر بازار به عنوان یک روش پایدار، انعطاف پذیر و کارا در مدیریت منابع آب و باز توزیع آن بین مصارف مختلف مطرح است. با این حال توانایی بازار در تخصیص کارا و بهینه آب در گرو برقراری شرایطی خاص از بازار و کالای مورد مبادله )آب(است. تجارب مختلف نشان می دهد که در عمل توانایی بازار در ایجاد چنین تخصیصی بدون محدودیت نبوده و ریسک هایی وجود دارد که ممکن است طراحی نامناسب ساختار بازار به شکست آن منجر شود. هدف این پژوهش ضمن تبیین مبانی نظری بازار آب، تشریح الزامات پیاده سازیآن در عمل و شناسایی مواردی است که منجر به ناکارایی و شکست بازار آب می گردد. بر این اساس پیشنهادها و راه حل های سیاست عمومی برای اصلاح این ناکارایی ها بر اساس تجارب جهانی و داخلی و با تاکید بر شرایط اقتصادی، اجتماعی و حقوقی حاکم بر مدیریت منابع آب کشور ارایه ده است.

بازار آب، تخصیص کارا، شکست بازار،سیاست عمومی