سیده اکرم رخشنده نیا - استادیار دانشگاه گیلان

میراث دینی در همه ی اشکال و نزد همه ی ملت ها، یکی از مصادر مهم الهام شعری به شمار می آید و شاعران، در بسیاری از موضوعات و آثار ادبی خود از میراث دینی استمداد نموده اند که در این میان یکی از پرکاربردترین نمادهای دینی، پیامبران الهی می باشند. شاعران در کاربرد نمادین شخصیت های پیامبران با پررنگ ساختن ویژگی های برجسته ی حیات آنان  همچون رنج وعذاب مسیح(ع) و صبر ایوب(ع) ضمن اشاره به شخصیت های دینی از آنان در تبیین و تفسیر حیات معاصر خویش مدد می جویند. با این حال گاه شاعران معاصر عرب در کنار نمادهای مقبول و معروف به هنجار شکنی در کاربرد نمادین شخصیت های دینی رو می آورند واز قالب های نامتعارف استفاده می کنند که در این میان بیشترین هنجارشکنی در داستان مسیح(ع)، و سپس در داستان ایوب(ع)، موسی(ع)، آدم (ع) و نوح (ع) قابل مشاهده است. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با مطالعه ی دقیق و کامل دواوین بدر شاکر السیاب، نازک الملایکه، فدوی طوقان، محمود درویش، سمیح القاسم، امل دنقل و نزار قبانی و با استفاده از همه­ی شاهد مثال های استخراجی برآن است که هنجار شکنی در کاربرد شخصیت های دینی پیامبران را تجزیه و تحلیل نماید.

میراث دینی، شخصیت های پیامبران، شاعران معاصر عرب، هنجار شکنی