رضا امانی - استایار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، کرمانشاه
لیلا زربخش - دانشجوی کارشناسی ارشد تفسیر دانشکده ی علوم قرآنی، کرمانشاه
ام البنین فرهادی - دانشجوی کارشناسی ارشد تفسیر دانشکده ی علوم قرآنی، کرمانشاه

مجاز یکی از مهم ترین و موثرترین ساختارها و صنایع بیانی در بلاغت به شمار می رود و نقش به سزایی در زیباشناختی و معنا آفرینی بافتار قرآنی دارد. لذا ترجمه ی آن نیز از اهمیت خاصی برخوردار است که در این نوشتار به روش شناسی ترجمه ی انواع مجاز و نقد عملکرد مترجمان قرآن پرداخته شده است. صاحب نظران در ترجمه ی انواع مجاز و در مجموع انواع متون دو روش معنایی (ترجمه به مجاز) و ارتباطی (ترجمه به حقیقت) را ارایه نموده اند. اما نگارندگان مقاله ی حاضر روش معنایی ارتباطی را به عنوان روشی تلفیقی جهت ترجمه ی مجازهای قرآن پیشنهاد می دهند. به نظر می رسد این روش که جمع میان دو روش معنایی و روش ارتباطی است، می تواند مناسب ترین و کارآمدترین روش برای ترجمه ی مجاز باشد. حال آن که بررسی ترجمه های مختلف قرآنی نشان از به کارگیری روش های مختلف از سوی مترجمان محترم دارد که خود موجب بروز نوسانات زیادی در ترجمه ی ایشان شده، در نتیجه ترجمه ها را از علمی بودن به سوی ذوقی بودن سوق داده است.

قرآن کریم، ترجمه، مجاز نقد، مترجم، ترجمه ی متون مقدس