تحلیل چرایی عدم استفاده از لفظ معجزه در قرآن و روایات
عنوان مقاله: تحلیل چرایی عدم استفاده از لفظ معجزه در قرآن و روایات
شناسه ملی مقاله: JR_QRAZ-2-2_001
منتشر شده در شماره 2 دوره 2 فصل Summer and Autumn در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_QRAZ-2-2_001
منتشر شده در شماره 2 دوره 2 فصل Summer and Autumn در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیدمحمدعلی ایازی - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران گروه قرآن وحدیث
نجمه نجم - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
خلاصه مقاله:
سیدمحمدعلی ایازی - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران گروه قرآن وحدیث
نجمه نجم - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
یکی از کهنترین مسایل علوم قرآن، موضوع اعجاز قرآن است که در قرآن و روایات با نامهای آیه ، بینه ، برهان ، سلطان ، حجت و ... از آن یاد شده است. بررسی سیر تاریخی موضوع، نشان از استعمال و رواج معجزه ، اعجاز و خرق عادت از سوی متکلمان در قرن های 3 تا 5 هجری قمری دارد. با پیشفرض حجیت الفاظ قرآن، مساله و دغدغه اصلی در این رابطه، آن است که عدم استفاده قرآن و روایات از لفظ معجزه و تاسی اهل بیت (ع) به استعمال واژههای مرسوم در قرآن (فارغ از روایات اندک موجود با لفظ معجزه که نیاز به تحلیل و بررسی دارد) چه دلیلی داشته است در کاوش انجامشده با روش توصیفی تحلیلی روشن شد که الفاظ قرآنی علاوه بر دربرداشتن معنای معجزه و خرق عادت مصطلح و رویکرد نبوتشناسانه، دارای رویکردی معرفتشناسانه با اهداف تربیتی و هدایتی بوده است و این امر، نشان از حکمت خداوند در گزینش واژهها داشته و ما را به سمت پیروی و رواج واژگان قرآنی سوق خواهد داد.
کلمات کلیدی: آیه, بینه, برهان, معجزه, قرآن
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/645065/