سیدعلی قادری

در تابستان سال 37 که پنج ساله بودم، مردی به فاصله یک باغ و یک خانه همسایه ما شد. اولین تصویری که از او گرفتم بوی عطر بود که از وی می تراوید و در مشامم پیچید و ماندگار ماند. بار دوم و قارش جذبم کرد و بار سوم که او را دیدم، با فاصله یک نفر حدود دو ساعت کنارش نشستم. جاذبه ای داشت که بسیاری از افراد، حتی من که کودکی بیش نبودم، وقتی در میدان حضورش قرار می گرفتند، توان برخاستن نداشتند.