عماد چنگیزی - گروه آموزشی پاتوبیولوژی آموزشکده دامپزشکی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

در یک بررسی کشتارگاهی که به منظور تعیین میزان شیوع و آلودگی دام های اهلی منطقه لنگرود به ترماتودهای کبدی در تابستان 1380 صورت پذیرفت، در مجموع کبد 578 راس گاو، 16 راس گاومیش، 494 راس بز و 956 راس گوسفند از لحاظ آلودگی به ترماتودهای کبدی مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. میزان شیوع آلودگی در گاو، گاومیش، گوسفند و بز به ترتیب 12/45%، 43/75%، 1/35% و 0/81% و میانگین سن مبتلایان در گاو، گاومیش، گ وسفند و بز به ترتیب 2/7±4/61، 1/09±2/8؛ 0/9±2/91؛ 0/81±2 سال بود. میزان شیوع آلودگی در گاو، گاومیش، گوسفند و بز به دیکروسلیوم دندریتیکوم به ترتیب 2/42%، 6/25%، 5/12% و 3/85% و میانگین سن گاو، گوسفند و بز مبتلا به دیکروسلیازیس به ترتیب 1/58±4/84؛ 0/62±1/97 و 0/94±2/05 سال بود. در مطالعه اخیر میزان شیوع فاسیولیازیس و دیکروسلیازیس در دام های اهلی شهرستان لنگرود کمتر از مطالعات قبلی بود. کاهش مذکور می تواند ناشی از مبارزه سراسری بر علیه انگل و خشکسالی چند سال اخیر در گیلان که شرایط را برای زیست حلزون نامساعد کرده، باشد.

فاسیولا هپاتیکا، دیکروسلیوم دندربتیکومف ترماتود کبدی، لنگرود