سعید بکایی - گروه اپیدمیولوژی و بیماریهای مشترک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
سینا آقازاده صناعی - دانش آموخته دکترای دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران
لاله شریفی - مرکز تحقیقات اینومولوزی، آسم و آلرژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
بدخشان هوشمند - اداره مبارزه با بیماری های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

با توجه به شیوع کیست هیداتید در ایران و اهمیت آن از جنبه بیماری های مشترک میان انسان و دام انجام مطالعه ای به منظور سنجش همبستگی عفونت در انسان و دام (گوسفند و بز) بسیار ضروری به نظر می رسید. بدین منظور یک مطالعه بوم شناختی در فاصله سال های 1378-1374 در ایران صورت گرفت و نرخ شیوع کیست هیداتید در حیوانات و انسان بر حسب سال محاسبه گردید و فاکتورهایی همچون سن، جنس، شغل، ارگان درگیر، حیوانات آلوده، استان های تحت مطالعه و شهری و روستایی بودن افراد نیز بر ا ساس اطلاعات موجود مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه نشان داد که استان های گیلان و مازندران با آب و هوای معتدل و مرطوب بیشترین میزان هیداتید دامی را به خود اختصاص دادها ند به طوری که فراوانی آلودگی کبد و ریه در استان گیلان به ترتیب 8/7 درصد و 12/0 درصد می باشد و ک مترین فراوانی بیماری مربوط به استان های کرمان و یزد می باشد به طوری که فراوانی آلودگی کبد و ریه در کرمان 1/8 درصد و 1/5 درصد می باشد. از نظر بروز کیست هیداتید انسانی استان سمنان آلوده ترین منطقه کشور بوده (شیوع 2/95 در 100000) و استان هرمزگان تنها استانی است که هیچگونه گزارشی از ابتلا به کیست هیداتید انسانی نداشته است. بنابراین نتیجه گرفته می شود که شیوع آلودگی ریه گوسفند و بز در کشور افزایش یافته است(از 3/98 درصد به 4/3 درصد) لیکن شیوع بیماری در انسان طی سال های 1378-1374 کاهش یافته است (از 98 در 100000 به 6/7 در 100000). مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1387، دوره 4، شماره 1، 16-13.

کیست هیدایید، بیماری مشترک، شیوع، مطالعه بوم شناختی