ابراهیم رحمانی - عضو هیئت علمی وزرارت جهاد کشاورزی,مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ا

در جهان امروز، پایداری جوامع در کلیه زمینه ها از جمله کشاورزی و منابع طبیعی از اساسی ترین مشغله های فکری اندیشمندان و پیشکامان علم و دانش است.نگرانی در این خصوص برای کشورهایی که اقتصاد تک محصولی (مثل نفت) استوار است بسیار شدیدتر است.این نگرانی ها چیست و عوامل آنها کدامند؟ در پاسخ باید گفت که اولا جمعیت کشورها با سرعت در حال افزایش است که این خود امر بسیار نگران کننده ای می باشد و دوما استفاده بی رویه و دایمی از منابع طبیعی،کشورها را(و بیش از دیگران کشور ما را)به جهتی می برد که انسانها با دست خود محیط زندگی خویش را آلوده و ناسالم می سازند و سوما انسانها در جهت تخریب جبران ناپذیر منابع طبیعی حرکت می نمایند.امروزه واژه پایداری در برنامه های توسعه کاربرد بیشتری دارد.پایداری به معنای کوشش مداوم برای حفظ توانایی بقا و جلوگیری از انهدام و انقراض می باشد.مفهوم کشاورزی پایدار هم اصولا ظرفیت حفظ باروری در کنار استمرار بقای منابع ریشه ای می باشد.در کشاورزی پایدار، کیفیت منابع طبیعی حفظ می شود و تمامیت اکوسیستم کشاورزی از قبیل انسان،محصولات کشاورزی،جانوران و خاک در مسیر تکاملی قرار می گیرند. کشورما از لحاظ منابع طبیعی،هم از نوع تجدید شونده و هم از نوع غیر تجدید شونده بسیار غنی است . با توجه به این نکته مهم،مشاهده می شود که این منابع از قبیل نفت و گاز معادن به سرعت در حال استخراج می باشند و اکثرا هم به صورت خام صادر شده و یا بی رویه به مصرف می رسند.این منابع عظیم انرژی در جهت توسعه پایدار اسفاده نمی شوند و درآمد حاصله از آن ها هم در راستای توسعه پایدار بخوبی مصرف نمی شود.