یوسف دوستار - گروه پاتوبیولژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
داریوش مهاجری - گروه پاتوبیولژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
فاطمه فتحی آذر - گروه پاتوبیولژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
علی ناموران - دانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

پروتیین BCL2 نقش بسیار مهمی در تنظیم آپورپتوز در تومورهایی نظیر کارسینوم کولون و پستان دارا می باشد. هدف از این مطالعه ارزایی پدیداری پروتیین BCL2 در کریپت های غیرعادی کولون متعاقب در مان با عصاره گل همیشه بهار می باشد. در این مطالعه تعداد 56 سر موش صحرایی نر نژاد و یستار باسن 12 هفته و وزن 200-300 گرم انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تیمار و شاهد تقسیم گردیدند. برای القاء سرطان کولورکتال در هر دو گروه تیمار و شاهد از ماده کارسینوژن 1 و 2- دی متیل هیدرازین به مقدار 40 میلی گرم/ کیلوگرم به روش تزریق زیر جلدی (2 تزریق در هر هفته، بمدت 2 هفته) استفاده گردید. گروه تیمار علاوه بر دریافت ماده کارسینوژن، عصاره گل همیشه بهار را به میزان 200 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن را بمدت 10 هفته به روش خوراکی روزانه دریافت نمودند. پس از گذشت 10 هفته، از بافت کولون دیستال هر دو گروه جهت تهیه مقاطع 3-4 میکرونی و انجام ایمونوهیستوشیمی نمونه برداری به عمل آمد. مطالعات ایمونوهیستوشیمیایی نشان داد که بیان BCL2 در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد کمتر و اختلاف میانگین بین دو گروه معنی دار (P<0.01) بود. مطالعه in vivo حاضر نشان داد که پایداری پروتیین BCL2 در کریپت های غیرعادی کارسینوم تجربی کولون موش صحرایی با مصرف خوراکی عصاره گل همیشه بهار کاهش می یابد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1388، دوره 5، شماره 2، 120-115.

؛BCL2، کارسینوم کولون، کولون، گل همیشه بهار، نیوپلازی