مهدی سلطانی - گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران- قطب علمی بهداشت و بیماری های آبزیان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم قدرت نما - گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران
علی طاهری میرقاید - گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران
اشکان ززگر - گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران

هدف از این مطالعه تعیین سروتیپ و کپسول سویه های استرپتوکوکوس اینیایی عامل استرپتوکوکوزیس در مزارع قزل آلای کشور و نیز تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی اسانس آویشن شیرازی و رزماری علیه این سویه ها بوده است. بعلاوه رفتار رشد برخی از این سویهها در حضور اسانس های مذکور مطالعه گردیده است بر اساس نتایج، بیشتر سروتیپ های عامل استرپتوکوکوزیس در مزارع قزل آلای کشور از نوع سروتیپ I بوده و مهمه آنها دارای کپسول می باشند. نتایج نشان داد که حداقل غلظت ممانعت کنندگی (MIC) اسانس آویشن شیرازی علیه جدایه های سروتیپ I و II 0/06 μl/ml و حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) انها به ترتیب 0/15 μl/ml و 0/12-0/25 μl/ml بود، میزان MIC اسانس روزماری علیه جدایه های سروتیپ 0/12-0/25 Μl/ml I و برای جدایه های سروتیپ II برابر 0/12 μl/ml محاسبه گردید. MBC رزماری علیه سروتیپ I و II به ترتیب بالاتر از 1 μl/ml و 1-0/5 برآورد گردید. بعلاوه در روش دیسک مشخص شد خاصیت ضد میکروبی آویشن شیرازی علیه سروتیپ های استرپتوکوکوس اینیایی بطور معنی دار بیشتر از اسانس رزماری می باشد. از سوی د یگر روند رشد سویه های مورد استفاده با افزای غلظت اسانس آویشن شیرازی و رزماری کاهش یافته و در غلظت های بالاتر از MIC رشد بطور کامل متوقف می گردد. بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه می توان از اسانس های گیاهی مذکور، بویژه آویشن شیرازی بعنوان مهار کننده بیماری استرپتوکوکوزیس در مزارع پرورش قزل آلای رنگین کمان استفاده نمود.

استرپتوکوکوس اینیایی، آویشن شیرای، رماری، حداقل غلظت ممانعت کنندگی، قزل آلای رنگین کمان