بررسی سرواپیدمیولوژی آلودگی به نیوسپوراکنینوم در گاوهای شهرستان سنندج، استان کردستان

نیوسپوراکنینوم یکی از عوامل سقط جنین در گاو در سراسر جهان است که اثرات اقتصادی قابل توجهی در تولید مثل گاوها بجا می گذارد. هدف از بررسی حاضر تعیین میزان پادتن ضد نیوسپورا کانینوم د ر گاو و ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در گاوهای شیری شهرستان سنندج در غرب ایران بده ا ست. در مجموع 336 نمونه سرم از مزارع گاو شیری سنندج جمع آوری و با استفاده از کیت الایزای تجارتی مورد آزمایش قرار گرفت. تعداد گاوهای آلوده به نیوسپوراکانیوم 64 راس (17/6%) تعیین شد. آلودگی به این تک یاخته در گاوهای مزارع صنعتی و سنتی به ترتیب 9/03% و 25/8% تعیین گردید (P<0/01). همچنین میزان آلودگی به انگل با افزایش سن ارتباط داشت و میزان آلودگی در گاوهای شیروار بمراتب بیش از گاوان غیر شیروار بود (p=0/02). میزان آلودگی در گاوداری هایی که دارای سگ بودند (46/8%) در مقایسه با مزارع فاقد سگ (7/43%) اختلاف بسیار چشمگیری را نشان داد (p=0/001). بنابراین نتایج حاصله نشان دهنده نقش موثر سگ در آلودگی با این انگل بود. بعلاوه آلودگی در گاوهایی که سابقه سقط جنین داشتند در مقایسه با گاوهای فاقد سابقه سقط جنین بمراتب بیشتر بو (p<0/01). البته لازم بذکر است که اختلاف معنی داری بین گاوهای آبستن و غیرآبستن مشاهده نگردید (p=0/669). بنابراین با توجه به اینکه مطالعه حاضر برای نخستین بار در استان کردستان و شهرستان سنندج انجام گردید، نتایج آن می تواند در ارزیابی میزان سقط در گا وداری های منطقه حایز ا همیت باشد.

Keywords:

نیوسپوراکانینوم , گاو , سنندج , سرواپیدمیولوژی , الایزا