سهیلا صادقی فسایی - دانشیار گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران
زهرا میرحسینی - استادیار گروه مطالعات زنان و خانواده دانشگاه الزهرا

از آنجا که بخش بزرگی از جمعیت زنان ایران را زنان خانه دار تشکیل می دهند و آنها نقش مهمی در نگهداشت ارکان خانواده و تربتی فرزندان ایفا می کنند، شناسایی کیفیت زندگی آنان از اهمیت خاصی برخوردار است چرا که محصور بودن زنان در حوزه خصوصی باعث می شود بسیاری از مسایل و مشکلات آنها مورد غفلت واقع شود مسایلی که می تواند بر روی کیفیت زندگی خانوادگی و بروز آسیبهای اجماعی جامعه تاثیر بگذارد. در این پژوهش تلاش شده است تا با به کارگیری روش تحقیق کیفی و انجام مصاحبه های عمیق کیفی با 26 زن خانه دار 23 تا 58 سال تهرانی که ویژگی مشترک آنها تاهل و خانه داری است کیفیت زندگی زنان خانه دار بنا به روایت و تجربه زیسته آنان از خانه داری مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که چگونه خانه داری در پروسه های و زمینه های اجتماعی حک شده است و صرفا با توجه به زمینه های اجتماعی قابل تفسیر است آنچه در این پژوهش اهمیت می یابد که دریابیم خانه داری چگونه توسط زنان، تعریف ، تفسیر و ارزیابی می شود و در این صورت است که امکان صورت بندی نظری و مفهوم سازی میسر می گردد چنانچه تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق نشان میدهد میان رضایت از زندگی زناشویی و درک زنان نسبت به ارزیابی مثبت و یا منفی از خانه داری ارتباط وجود دارد و یا زنانی که بیشتر تحت تاثیر ایدیولوزی همسری و مادری قرار دارند، کمتر نسبت به خانه داری انتقاد می کنند. در حالی که زنان مسن تر خانه داری را جنبه های از کارهای زنانه در ازدواج می دانند، زنان جوان بر این باورند که کارهای خانه با وجود ساخت نیافتگی، باید به عنوان کار تعریف شود.

زنان خانه دار، کیفیت زندگی، تجربه زیسته، روش کیفی