سعید مرادی - دانشجوی کارشناسی رشته راهنمایی و مشاوره دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مدرس سنندج

ادبیات شیعه در گذر عصرها از فراز وفرودهای گوناگون برخوردار بوده است. سیر تکاملی این ادبیات، بیانگر این واقعیت است که جریان متعهد ادبی، همراه وهمزاد اوضاع سیاسی، دینی واجتماعی حاکم بر جهان اسلام بوده است. یکی از دولتهای برجسته عربی وپارسی که نقشی ماندگار در پرباری وشکوفایی ادبیات متعهد شیعه داشته است، دولت حمدانیان در شام وسامانیان درایران بوده است. از شاعران برجسته ومعروف این دولتها که شعر شیعی در آثار و اشعارشان به وضوح یافت میشود، ابوفراس حمدانی وحکیم کسایی مروزی میباشد. با بررسیهای صورت گرفته از اشعار این دو شاعر گرانقدر، میتوان عنوان داشت کهآنها در گزینش مضامین شیعی در ادبیات خویش در بیشتر مواقع به دیدگاههای مشترکی میرسند و به ندرت میتوان با مضمونی برخورد کرد که یکی از دو شاعر بدان نپرداخته باشد. در این خصوص میتوان به مدح ورثای امام علی (ع) وامامحسین (ع) ودیگر اهل بیت (ع) اشاره کرد که ابوفراس حمدانی وکسایی مروزی از یک سو در تمامی اشعارشان سعی داشتند از ذکر ویاد آنها غافل نمانند و از سوی دیگر به سبب برخورداری از آزادی بیان واندیشه توانستند ذکر آنها را هرچه بهتر وتمامتر در اشعارشان بگمارند؛ اما با موشکافی دقیقی که از اشعار آنها به عمل آمد، شاید بتوان گفت که حکیم کسایی در این وادی بسی موفقتر از ابوفراس حمدانی بوده است و علت اصلی آن را میتوان پرچمدار بودن ادبیات شیعه در ایران، توسط ایشان دانست.

ادبیات تطبیقی، شعر شیعی، ابوفراس حمدانی، کسایی مروزی