محسن سیفی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان، ایران
رویا اسماعیلیان - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان، ایران

دوره ی جاهلی با همهی فراز و فرودهایش پر از جنگها و درگیری بین قبایل است. قبایلی که با انگیزههای واهی بر یکدیگریورش میبردند و همدیگر را از دم تیغ میگذراندند. خوی و خصلت جنگ طلبانه ی آنان، تمامی شاعران این دوره را همراه جریان ستیزهجو کرده بود، اما در این میان، تنی چند از شعرا، خردمندانه جنگ و آسیبهای آن را برای مردم گوشزد کردند. زهیر بن ابی سلمی، در معلقه ی خود کوشید مردم زمان خویش را به این باور برساند که جنگ حاصلی جز تباهی ندارد. بررسی این قصیده در فضای جنگ و صلح جاهلی و با بهرهگیری از جامعه شناسی جنگ کمک شایانی در فهم زبان و ادبیاتکهن این دوره و حفظ میراث بشری میکند و به ما نشان میدهد که چگونه یک شاعر، در چنین محیطی مردم را به سوی نیکی و ساختن زندگی متمدن رهنمون میشود.

شعر جاهلی، زهیر بن ابی سلمی، جامعه شناسی صلح، معلقه