عناصر فرهنگی مهاجرین در شهرهای ایران

شناخت عناصر فرهنگی مهاجرین به شهرها و مراکز استانی کشور با توجه به انسجام خرده فرهنگی های قومی هدف تحقیق است. مجاورت شهری ها با مهاجرین روستایی و شهرستانی در سطح وسیع منجر به ایجاد جریان فرهنگی اجتماعی فراگیر شده است. نظریه های ارایه شده در راستای چارچوب تحقیق از علوم جغرافیایی و جامعه شناسی اتخاذ شده است که شامل پخش فضایی فرهنگف نظریه قومی شهری، شبکه مهاجرت، جغرافیای اجتماعی شهر، توپوگرافی اجتماعی مادر شهر، گوناگونی بین فرهنگی، ضربه فرهنگی، کنش متقابل نمادین، سبک زندگی و نظریه نسل است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است. کل مهاجرین داخل کشور بین استانی اعم از شهری یا روستایی ایران در تابع زمانی بین سال های 1335 تا 1390 جامعه آماری تحقیق را تشکیل می دهند. شاخص های تحقیق شامل نرخ مهاجرت، توزیع مهاجرین، تعداد مهاجران برحسب مبدا و مقصد آخرین مهاجرت و ضریب افتراق مقصد است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضریب اثر عناصر فرهنگی قومی مهاجرین در مقصد رابطه مستقیم با نرخ مهاجرت، درجه افتراق مقصد مهاجرین و توزیع مهاجرین دارد. مهاجرین همشهری و هم ولایتی که از انسجام درون گروهی دورن محله ای در شهر مقصد برخوردار هستند به همان نسبت منجر به افتراق برون گروهی با بومی های شهر مقصد و شهر محل زندگی می شوند.

Keywords:

عناصر فرهنگی , مهاجرین , افتراق مقصد , شهر , ایران