اسماعیل آقایی زاده - استادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان
ربابه محمد زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان.

منطقه بندی اداری از ابزارهای مهم برنامه ریزی و مدیریت شهری در شهرها و به ویژه شهرهای بزرگ است که برای تسهیل عملکردی سازمان های دولتی و گاه خصوصی با توجه به دستورالعمل های سازمان های بالادست انجام می شود. تعدد قوانین موجود در این زمینه، همپوشانی مناطق اداری را با مناطق شهرداری به همراه دارد. بر این اساس در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و پیمایشی، وضع موجود 23 محدوده خدماتی تحت نظارت 5 سازمان دخیل در عمران و مدیریت شهری، از نظر تاثیر عواملی مانند مرز مناطق، معیارهای تقسیم بندی، تراکم ناخالص آنها بررسی شده است. داده های مورد نیاز از بلوک آماری مرکز آمار ایران در سال 1390 شهر رشت و منطقه بندی اداری سازمان های مورد مطالعه این شهر تهیه شده است و سپس با استفاده از قدرت تحلیلی ابزارهای ArcGIS، ابتدا نقشه های مورد نیاز تهیه و پس از آن مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته است. نتایج بررسی ها نشان می دهد وجود عوارض طبیعی نقش مثبتی در منطقه بندی شهر نداشته و وجود معیارهای متفاوت منطقه بندی، ناهماهنگی های قانونی، توزیع نامتوازن تراکم جمعیت درنهایت به تداخل هایی در منطقه بندی سازمان ها مورد مطالعه منجر شده است که می تواند به عنوان چالش هایی مهم در راستای دستیابی به مدیریت یکپارچه شهری به شمار آیند.

مدیریت شهری، منطقه بندی، منطقه بندی شهری، شهر رشت