مهدی بازرگان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد

زندگی در شهر نظام پیچیده ای دارد و چنین نظامی به مدیریت منسجم و عقلایی نیازمند است. بنابراین رسیدگی به آن مستلزم ملاحظاتی چند وجهی می باشد که طراحی شهری و اصول آن یکی از این رویکردها می باشد. این تحقیق بر آن است تا شاخص ها و همچنین مولفه های طراحی شهری را شناسایی آن مناطق سیزده گانه شهر مشهد را بر مبنای شاخص های تعیین شده منطقه بندی نماید. مطالعه حاضر با روش شناسی توصیفی تحلیلی، با کمک ابزار پرسشنامه، به تبیین نگرش 30 نفر از کارشناسان مربوطه در زمینه ی طراحی شهری می پردازد. همچنین برای رتبه بندی مناطق شهر مشهد براساس شاخص های طراحی شهری از تکنیک تصمیم گیری ORESTE استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که مناطق 11، 1 و 9 دارای بالاترین رتبه ها به لحاظ کیفیت طراحی شهری هستند و مناطق 12، 4 و 6 در جایگاه نامطلوبی در این زمینه قرار دارند. و لذا باید تمهیداتی در خصوص ارتقاء کیفیت طراحی شهری جهت کاهش یافتن شکاف های فضایی و همچنین تعدیل وزنه بین سیزده گانه شهر مشهد به لحاظ طراحی شهری صورت گیرد.

طراحی شهری، کیفیت محیط شهری، تکنیک ORESTE، شهر مشهد