محمد صادقی کشکوییه - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران

عابران پیاده نسبت به فاصله ای که طی می کنند حساس می باشند و عموما کوتاه ترین مسیر را انتخاب می نمایند. زیرگذرهای عابر پیاده به دلیل اینکه عابران انگیزه بیشتری برای نزول نسبت به صعود دارند جاذبه بیشتری را ایجاد می نماید. حال آنکه، احداث زیرگذر عابر پیاده به دلیل مسایل اجرایی و موارد امنیتی در مناطق کم تردد شهری، مورد توجه کمتری در مقایسه با احداث روگذر قرارگرفته است. در این مطالعه با توجه به ممنوعیت احداث پل عابر در اطراف حرم مطهر، به ارزیابی تاثیر پارامترهای موثر بر امکان سنجی احداث زیرگذر عابر در بافت های متراکم مرکزی شهرها پرداخته شده است. با بررسی نتایج به دست آمده در این پژوهش، پس از امکان سنجی احداث زیرگذرها در بافت های متراکم بر مبنای پارامترهای پیشنهادی و الگوی معرفی شده، اولویت های مکان یابی انتخاب و جانمایی شده اند. با بررسی انجام شده می توان نتیجه گرفت که احداث زیرگذر عابر پیاده در نقاط مرکزی و متراکم شهرها به دلایل متعددی از جمله؛ محدودیت های موجود به ویژه در محدوده هایی مانند حرم مطهر در شهر مشهد، پتانسیل های اقتصادی زیاد با احداث کاربری های تجاری در زیرگذرها، موارد زیبایی شناسی و حجم بالای تردد عابر پیاده، از مطلوبیت بیشتری برخوردار خواهد بود. همچنین در زیرگذرها با در نظر گرفتن کاربری های تجاری زیرسطحی علاوه بر توجیه پذیری ازنظر مالی، می توان مشکل امنیت در زیرگذرها را مرتفع نمود و درصورتی که کاربری های تجاری زیرسطحی متناسب با کاربری های تجاری در سطح در آن محدوده باشد مورد استقبال بیشتری قرار خواهد گرفت.

عابر پیاده، زیرگذر، بافت مرکزی، امکان سنجی، اولویت بندی