بررسی اثر ضخامت بر استحکام چسبندگی مخلوط رزین-پودر سیلیکا مورد استفاده درساخت قایقهای تندرو کامپوزیتی و مقایسه با ضخامت استاندارد با استفاده از تحلیل تجربی

در این پژوهش اثر ضخامت بر روی استحکام چسبندگی مخلوط رزین-پودر سیلیکا با استفاده از انجام تست بررسی میشود. امروزه از سازههای کامپوزیتی زمینه پلیمری در صنایع مختلف از جمله صنایع دریایی به دلیل وجود مزایای زیاد، بسیار استفاده میشود. اجزاء اصلی برای ساخت سازههای کامپوزیتی زمینه پلیمری شامل رزین، تقویت کننده، چسب، پرکنندهها، هسته و .....میباشند. در بعضی از صنایع کامپوزیت برای کاهش ویسکوزیته رزین و اعمال آن در محلهای شیبدار یا عمودی و یا استفاده در محلهای دارای فضای خالی زیاد،2 استفاده می از ترکیب رزین و پودر سیلیکاشود. باید توجه داشت که از مخلوط رزین-پودر سیلیکا یا هر پرکننده دیگری، در هر ضخامت و تحت هر شرایط بارگذاری نمیتوان استفاده نمود. در این پژوهش از مخلوط رزین و پودر سیلیکا به عنوان اروزیل تعبیر میشود. با توجه به حساست وضوع، در این مقاله، توسط ساخت نمونههای اتصال با استفاده از اروزیل در ضخامت استاندارد 76/0 میلیمتر و ضخامت های 6 و 13 میلیمتر و انجام تست مطابق استاندارد D5868 ASTM چسبندگی و استحکام اتصال بررسی و مقایسه میشود. اروزیل مورد استفاده، ترکیب رزین پلی استر130 B ساخت شرکت کهر بوشهر و پودر سیلیکا است. نتایج تستها نشان دادند که چسبندگی اروزیل در ضخامت های 6 و 13 میلیمتر، کاملا متفاوت از چسبندگی اروزیل با ضخامت استاندارد 76/0 میلیمتر بوده و همچنین با افزایش ضخامت، استحکام برشی و چقرمگی به شدت کاهش مییابد.

Keywords:

کامپوزیت زمینه پلیمری , اتصال , اروزیل , ضخامت , چسبندگی , استحکام برشی , چقرمگی