ظرفیت و راهکارهای عملی تبدیل تنب بزرگ به قطب جدید گردشگری منطقه

الزام مقاممعظم رهبری برای 5 برابر شدن تعداد گردشگران ورودی تا پایان برنامه 5 ساله ششم مهمترین پشتوانه انجام مطالعات و اجرای طرح های گردشگری دریایی با وجود جزایر مختلف و پتانسیل های موجود در این جزایرمی باشد است. در بند 50 و 51 سیاستهای کلان ابلاغ شده از سوی رهبری بر این امر تاکید شده است چرا که گردشگری دریایی ظرفیت بالایی برای جذب گردشگران خارجی به کشور داشته و این صنعت را متحول خواهد کرد.با وجود اهمیت صنعت گردشگری در توسعه و شکوفایی اقتصادی، سیاستگذاریهای مناسبی در خصوص ارتقا آن در کشورمان صورت نپذیرفته و عمده تلاشهای مربوط به توسعه صنعت گردشگری در دهههای اخیر، معطوف به رهیافتهای تشویقی و تبلیغاتی و یا به عبارتی تقاضا محور بودهاند. در این راستا بیشتر هدفگذاریها و وضع دستورالعملهای اجرایی معطوف به خصوصیسازی واحدهای اقامتی، تبلیغات جهانگردی، آموزش نیروی انسانی، سیاستهای تشویقی ساخت تاسیسات ایرانگردی و جهانگردی، تخفیفهای مالیاتی و ... بوده که بیشتر تقاضا را مدنظر قرار داده است، در حالی که چالشهای پیش روی این صنعت، نه تنها استحکام و تداوم بیشتر سیاستهای جانب تقاضا را طلب میکند، بلکه سیاستگذاری ابعاد عرضه و سازماندهی ساختار فعالیت بنگاهها را میطلبد.این امر سبب شده است تا بسیاری از معضلات اقتصادی- اجتماعی کشور که میتواند با توسعه گردشگری مرتفع گردد، همچنان پابرجا بماند. لذا ضروری است ضمن برشمردن چالشهای اساسی مترتب بر این صنعت، به بررسی راهکارهای توسعه صنعت گردشگری در ایران، پرداخته شود.در این پژوهش ابتدا به مفهوم توریسم و گردشگری پرداخته شده و سپس به تعریف و جایگاه تنب بزرگ در صنعت گردشگری ایران میپردازیم. در ادامه با بررسی الگوهای مختلف گردشگری در ایران و جهان، ظرفیتها و راهکارهای توسعه صنعت گردشگری در منطقه تنب بزرگ را در راستای سیاستهای اقتصاد مقاومتی برشمرده و الگوی کسب و کاری مناسب با مناطق ساحلی جنوب کشور و به طور خاص تنب بزرگ را ارایه خواهیم داد.

Keywords:

گردشگری , اقتصاد گردشگری , تنب بزرگ , مدل کسب و کار , اکوتوریسم