بررسی ارزیابی قابلیت اراضی حوزه آبخیز هورمودر، استان هرمزگان

یکی از مهم ترین اهداف ارزیابی اراضی پیش بینی کردن تغییرات در نوع استفاده از اراضی یا مدیریت اراضی درجایی است که تصمیم به تغییراتی گرفته شده است. در این تحقیق در سه زیر حوزه، بررسی رده بندی خاک با تشریح پروفیل، شناخت محدودیت های خاک برای استفاده های مختلف، تعیین کلاس تناسب اراضی با استفاده از مدل فایو برای انواع استفاده در شرایط حال و آینده و استعداد منطقه به منظور حفظ و احیاء منابع گوناگون باهدف تعیین ارزیابی وضعیت موجود و پیشنهاد کاربری های آتی با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شده است. از نرم افزار GIS جهت تعیین موقعیت جغرافیایی منطقه، موقعیت پروفیل زده شده و نقشه کاربری اراضی استفاده شد. با استفاده از نمونه های خاک برداشت شده در زیر حوزه ها، فاکتورهای PH، EC، بافت خاک و عصاره اشباع خاک اندازه گیری شد. با توجه به نتایج مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی انجام شده منطقه دارای شیب 15تا20درصد، بافت خاک شنی، شنی لومی، شنی لومی رسی، ساختمان خاک دانه بندی متوسط تا درشت، عمق خاک و حاصلخیزی خاک کم تا متوسط، کمتر از 20 درصد گیاهان علفی و ترکیب گونه ای شامل گیاهان غیر خوش خوراک یا با خوش خوراکی متوسط است که منطقه با توجه به شرایط نامناسب خاک، ترکیب گونه ای و پوشش علفی کمتر از 20 درصد مناسب کاربری مرتع نمی باشد. به علت حاصلخیزی کم، بافت درشت و قلوه سنگی خاک برای ایجاد باغ و کشت کشاورزی مناسب نمی باشد و بیشتر قابلیت زیستگاه حیات وحش را دارد. در این منطقه می توان باکارهای مدیریتی چون قرق، بذرکاری، بذرپاشی و بوته کاری باعث بهبود پوشش گیاهی، حفظ خاک و مهار رواناب شد و با استفاده از کارهای فیزیکی و مهندسی در جهت احیاء و بازسازی منطقه تلاش کرد.

Keywords:

توسعه پایدار , قابلیت کاربری اراضی , مدل فایو , نرم افزار GIS