منابع پری بیوتیک

پری بیوتیک ها به عنوان مواد غذایی غیر قابل هضم تعریف می شوند که به طور انتخابی افزایش و یا فعالیت یک یا چند گونه باکتری را در روده بزرگ تحریک می کنند و درنتیجه به نفع آنهایی می شود که آنها را هضم می کنند. پری بیوتیک ها وقتی که به محصولات غذایی افزوده می شوند، پری بیوتیک ها مصرف ریزجانداران روده ای را تعدیل می کنند. از پری بیوتیک های می توان به اینولین ، صمغ های فیبری ، رافتیلین ، پیرو دکسترین ، زایلان ، استاکیوز ، مالتودکسترین ، لاکتیلول ، اینولین ، گزیلواولیگوساکارید ، لاکتوسوکروز ، رافیتلوز ، لاکتولوز و فروکتو الیگوساکارید اشارهکرد.