محمدامین دواساز ربانی - کارشناس ارشد شیمی آلی از دانشگاه پیام نور واحد رامسر
زینب پورعلی انارکولی - کارشناس علوم تجربی از دانشکده شهید رجایی قزوین

نانوتکنولوژی، یکی از زمینه های امیدبخش دهه اخیر است که مطالعه پدیده ها را در مقیاس نانومتری و اتمی بررسی می کند. خصوصیات غیرمعمولی که این مواد، در ابعاد نانومتری از خودشان نشان می دهند، فرصت های تازه کاربردی و تجاری ایجاد کرده است. با به کارگیری، ابزار نانو امکان مطالعه رفتار فرد فرد مولکول ها و بر هم کنش بین آنها وجود دارد که نهایتا منجر به بهبود مواد بیولوژیکی و سنتزی می شود. نانوتکنولوژی پتانسیل ایجاد انقلاب در سیستم های کشاورزی و صنعت غذا را دارا می باشد. کنترل مولکول های غذایی در مقیاس نانو می تواند خواص آنها مثل، فرآیندهای غذایی، بافت، خواص حسی و ماندگاری مواد غذایی را بهبود بخشد. نانوتکنولوژی سهم عظیمی در پیشرفت صنعت بسته بندی مواد غذایی داشته است. ابداع هایی در ابعاد نانومتری برای شناسایی عوامل بیماری زا، تشکیل سد مقاوم در مقابل عوامل خارجی، تاخیر اکسیداسیون، کنترل رطوبت، زمینه هایی از نانوتکنولوژی بوده است که صنعت بسته بندی را در حد بالایی قرار داده است. بازار نانوتکنولوژی در بسته بندی غذا در سال 2006 حدود 66 میلیون دلار بوده است. نانوکامپوزیت ها یکی از گروه های مهم نانوموادند که در بسته بندی موادغذایی و نوشیدنی ها از آن ها استفاده می شود.همگرایی فناوری نانو و علم غذا منجر به بروز قابلیت های فراوانی می شود به همین علت است که حدود 200 شرکت بزرگ در سراسر دنیا در این زمینه سرمایه گذاری های کلان کرده اند. صنایع غذایی در حال حاضر تلاش می کند فرصت هایی که نانوتکنولوژی می تواند برای بهبود محصولات غذایی و فرآیندهای صنایع غذایی ایجاد کند را کشف کرده و مورداستفاده قرار دهد ولی با این وجود باید خطرات ناشی از تکنولوژی های جدید مثل نانوتکنولوژی، شناسایی می شود.

نانوتکنولوژی، صنایع غذایی، نانوکامپوزیت، نانو مواد