مجید ابراهیم پور - استادیار گروه روانشناسی و عضو هیاتعلمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قاینات، ایران
روجیا نیاکان - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قاینات، ایران
زهره عباسی کرقند - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قاینات، ایران

طرح پژوهش حاضر جزء مطالعات شبه تجربی )طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل ( می باشد که هدف آن اثر بخشی موسیقی درمانی فعال و غیر فعال بر افزایش دامنه توجه کودکان بیش فعال ADHD بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه کودکان مبتال به اختالل نقص توجه – بیش فعالی که برای درمان به مرکز اختالالت یادگیری شهرستان تربت جام مراجعه بود، با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب و همچنین واجد معیارهایورود به پژوهش بودند که از جامعه آماری فوق به روش نمونه گیری با روش نمونه گیری هدفمند در سه گروه )10نفر آزمایش- 10 نفر آزمایش و 10 نفر کنترل( به طور تصادفی گمارده شدند. ابزار مورد استفاده، مقیاس پرسشنامه عالیم مرضی کودکان ) 4-csi )ویژه والدین بود. برای آزمودنی های گروه های آزمایش جلسات درمان به مدت 8 جلسه ی 90 دقیقه ای موسیقی درمانی برا هر گروه آزمایش برگزار گردید. در طی این مدت گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکرد.. در پایان جلسات درمانی مجددا ابزار پزوهش به عنوان پس آزمون بر روی آزمودنی ها اجرا شد. اطالعات جاصل از این پرسشنامه ها با استفاده از روش های اما توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و استنباطی تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.و یافته های حاصل از سواالت پژوهش عبارتند از: آموزش موسیقی درمانی فعال و غیر فعال بر افزایش دامنه توجه کودکان بیش فعال ADHD ،تاثیرگذار است. بین افزایش دامنه توجه کودکان بیش فعال ADHD تحت موسیقی درمانی به شیوه فعال و غیرفعال تفاوت وجود دارد و میزان اثر بخشی موسیقی درمانی فعال افزایش دامنه توجه کودکان بیش فعال ADHD بیشتر از موسیقی درمانی غیرفعال می باشد.

دامنه توجه، موسیقی درمانی فعال و غیر فعال، کودکان بیش فعال ADHD