رابطه رشد روانی اجتماعی با کنترل عواطف دانش آموزان پسر 17-16ساله منطقه 5 تهران

رشد روانی اجتماعی یکی از پارامترهای مهم دوره های مختلف زندگی بشر است که می تواند شاخص های سالمت روانی نوجوانان را متاثر کند. منظور از کنترل عواطف این است که فرد بیاموزد که چگونه عواطف خود را در موقعیتهای گوناگون تشخیص دهد، و آن را کنترل کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه رشد روانی اجتماعی با کنترل عواطف دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه منطقه 5 شهر تهران انجام شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پسران نوجوان مقطع سنی 17-16 سال مدارس متوسطه منطقه 5 تهران در سال 1394 بود که از بین آنان 153 نفر به شیوه خوشهای تصادفی انتخاب شدند. ابزار های پژوهش عبارت از پرسشنامه های مشکالت رفتاری کوای و پترسون و رشد روانی اجتماعی اریکسون بودند. به منظور بررسی فرضیههای پژوهش از روشهای آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون همراه با رگرسیون با استفاده از نرم افزار Spss20 استفاده شد. در این مطالعه میانگین نمره رشد روانی اجتماعی )5/528/24 )و میانگین نمره کنترل عواطف )8/1122/3 )به دست آمد. یافتهها نشان داد بین متغیرهای رشد روانی اجتماعی و کنترل عواطف، همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد (01/0

کنترل عواطف 35/0 انحراف استاندارد افزایش مییابد. به عبارت دیگر رشد روانی اجتماعی به صورت مثبتی کنترل عواطف را پیش بینی می کند. نتایج نشان داد هر چه رشد روانی اجتماعی دانشآموزان بیشتر باشد آنها کنترل عواطف بیشتری دارند. در تبیین این یافته می توان گفت از آنجایی که در دوره نوجوانی، رشد عاطفی با تحوالت و پیچیدگی های خاصی روبه رو می شود، عواطف نقش بسیار حساسی در شخصیت نوجوانان دارد. لذا متخصصان روانشناسی میتوانند با اتخاذ تدابیری، با افزایش میزان رشد روانی اجتماعی، موجب شوند نوجوانان کنترل بیشتری بر عواطف خود داشته باشند.

Keywords:

رشد روانی اجتماعی , کنترل عواطف , دانش آموزان