فاطمه یاوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی دانشگاه شهیدبهشتی
هاجر فلاح زاده - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهیدبهشتی
سعید قنبری - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهیدبهشتی
ابوالقاسم خوش کنش - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهیدبهشتی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر بخشودگی زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون همراه گروه کنترل و پیگیری میباشد. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهرستان گلپایگان در سال 1395 است. از میان افرادی که به صورت داوطلبانه به پرسشنامه بخشودگی پاسخ دادند، 30 نفر که نمره پایینتر از میانگین در پرسشنامه کسب کردند و دارای ملاکهای ورود و خروج به گروه نمونه، بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). برای سنجش مقیاس بخشودگی زنان مطلقه، از مقیاس بخشودگی بینفردی ( IFI ( که دارای 25 سوال است، استفاده شد. گروه آزمایش و کنترل در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با استفاده ابزار ذکر شده مورد سنجش قرار گرفتند. درمان پذیرش و تعهد به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای برای گروه آزمایش اجراگردید و گروه کنترل، هیچ مداخلهای دریافت نکردند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته، تجزیه تحلیل آماری شدند. نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر تسهیل بخشودگی زنان مطلقه موثر بوده است (05/0

رویکرد پذیرش و تعهد (ACT ،(بخشودگی، زنان مطلقه