اعظم قاسم زاده دهکردی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز

مناطق روستایی یکی از مناطقی هستند که بیشترین آسیبپذیری را دربرابر سوانح زلزله دارند و هر سال شاهد وقوع زلزله های زیادی درسراسر روستاهای کشورهای جهان هستیم. ازاینرو، با تقویت ظرفیتهای محلی، ازطریق اتخاذ شیوههای مناسب برای مدیریت منابع و استفاده بهینه از آن، با توجه به تامین امنیت و توسعه پایدار, برای مهار و اجتناب از مخاطرههای مناطق روستایی تلاش میشود. در فرایندتوسعه پایدار میتوان کاهش ریسک مخاطرات طبیعی همچون زلزله را در سه بعد کالبدی فضایی, اقتصادی اجتماعی و نهادی درنظر - - گرفت که هریک دارای جنبههای خاص خود هستند و اهداف مدیریتی در آنها متفاوت است. بنابراین، قابلیت پایداری مبتنی بر مدیریت وبرنامه ریزی و سازماندهی دقیق ظرفیتهای جامعه است که به اصلاح و بهبود تاثیرهای مخاطرهها یاری میرساند و نیز به تسهیل فرایندهای بازیابی بعد از آن کمک میکند. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات ظرفیت سازی در دهستان سینا جهت کاستن از میزانخسارات احتمالی بر اثر زلزله میباشد که بدین منظور از روش توصیفی تحلیلی و پیمایش میدانی استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه – دهستان سینا در شهرستان ورزقان آذربایجان شرقی میباشد که 4 روستای پرجمعیت این دهستان شامل شرفآباد، اویلق، مزرعه شادی ووردین انتخاب و تعداد 200 نفر از سرپرستان خانوار با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و پرسشنامه به صورت تصادفی ساده بین آنها توزیع شده است. یافتههای به دست آمده با استفاده از نرمافزار Spss و آزمون فریدمن و اسپیرمن نشان دهنده ظرفیت بالای دهستان سینا در ابعاد نهادی و کالبدی فضایی و ظرفیت پایین در بعد اقتصادی اجتماعی میباشد

ارزیابی، آسیب پذیری، روستایی، مخاطرات، زلزله، ورزقان