فاطمه فلاح حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور واحد رشت
عارف لایق زاده - دانشجو کارشناسی ارشد شهرسازی موسسه عالی آپادانای شیراز

مفهوم کیفیت زندگی چندین دهه است که بسیاری از مسایل اجتماعی، اقتصادی وسیاسی، سطوح مدیریت وبرنامه ریزی محلی، ملی و بین المللی را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به رشد نقاط شهری و جمعیت نشین در سال های اخیر موضوع کیفیت زندگی در شهر های کشورهای صنعتی و در حال توسعه به طور روز افزونی مورد توجه قرار گرفته است. کیفیت زندگی، به نوعی بیانگر وضعیت افراد ساکن در یک کشور یا منطقه میباشد. نظریات اولیه مربوط به کیفیت زندگی، بیشتر بر نگرانیها و اولویتهای فردی تاکید داشتند؛ اما در سالهای اخیر مباحث نظری، از فرد محوری به سمت نگرانیهای اجتماعی نظیر امنیت، آزادی، گستردگی کیفیت زندگی و ساختار و کیفیت روابط اجتماعی افراد در جامعه تغییر یافته است. هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی شهری مطالعه موردی شهرک شریعتی تهران می باشد. یافته های تحقیق بر اساس رویکرد ذهنی حاکی از آن است که میزان رضایت در قلمرو کیفیت آموزش با میانگین پاسخ 64/2از 5 و درحد متوسط، درقلمرو بهداشت میانگین پاسخ 76/2 از5 می باشد و درحد متوسط ارزیابی می شود در قلمرو امنیت میانگین پاسخ ها 78/2از5 می باشد که درحد خوب و میانگین کل قلمرو در حد متوسط ارزیابی می شود. نتیجه پاسخ های مربوط به قلمرو کیفیت محیط مسکونی نیز نشان دهنده حد متوسط می باشد.

کیفیت زندگی، ارزیابی، شهرنشینی